*کاش که جارو کشی صحن نصیبم میشد*

*دل من خادم مولای غریبم میشد*

*ماییم و اسیر غمت دیگر هیچ*

*دلداده خاک غمت دیگر هیچ*

*مارا همه شوق کفشداریه تو بس*

*در صحن و سرای حرمت دیگر هیچ*

*آمدم ای شاه تو پناهم بده*

*خط امانی ز گناهم بده*

*لایق وصل تو که من نیستم*

*اذن به یگ لحظه نگاهم بده* 

*محبوب رضاست هر که دل ريش تر است*

*از کعبه صفاي اين حرم بيشتر است*

*اينجاست طبيبي که ندارد نوبت*

*هر دل که شکسته تر بود پيشتر است*

*خسته، افتاده ز پا، آمده زانو مي زد*

*مشکلي داشت به آقاي خودش رو مي زد*

*مي چکد از سر و رويش عرق شرم*

به خاک،

*مشت ها وا شده و پنجه به گيسو مي زد*

*دامني داشت پر از خاطره تيره و تلخ*

*دست در دامن آن ضامن آهو مي زد*

*بليط ماندن است روي دست من*

*در اين همه مسافر حرم نبود جاي من؟!!*

*رفيق عازم سفر، فقط سلام را ببر*

*سفارش گداي حضرت رضا(ع) را ببر*

*هر چند حال و روز زمين و زمان بد است*

*يک تکه از بهشت در آغوش مشهد است*

*حتي اگر به آخر خط هم رسيده اي*

*آنجا براي عشق شروعي مجدد است*

*دل من گم شد،اگر پيدا شد*

*بسپاريدش امانات رضا(ع)*

*و اگر از تپش افتاد دلم*

*ببريدش به ملاقات رضا(ع)*

*از رضا(ع) خواسته ام تا شايد*

*بگذارد که غلامش بشوم*

*همه گفتند محال است ولي*

*دلخوشم من به محالات رضا(ع)*

*باشد که سلامم به امامم برسانی*

*یک قطره از آن جام هم به ما بچشانی*

*در زاویه تابش طوفان زیارت*

* دریای مرا هم به تلاطم بکشانی*