*کاش که جارو کشی صحن نصیبم میشد*
*دل من خادم مولای غریبم میشد*
*ماییم و اسیر غمت دیگر هیچ*
*دلداده خاک غمت دیگر هیچ*
*مارا همه شوق کفشداریه تو بس*
*در صحن و سرای حرمت دیگر هیچ*
*آمدم ای شاه تو پناهم بده*
*خط امانی ز گناهم بده*
*لایق وصل تو که من نیستم*
*اذن به یگ لحظه نگاهم بده*
*محبوب رضاست هر که دل ريش تر است*
*از کعبه صفاي اين حرم بيشتر است*
*اينجاست طبيبي که ندارد نوبت*
*هر دل که شکسته تر بود پيشتر است*
*خسته، افتاده ز پا، آمده زانو مي زد*
*مشکلي داشت به آقاي خودش رو مي زد*
*مي چکد از سر و رويش عرق شرم*
به خاک،
*مشت ها وا شده و پنجه به گيسو مي زد*
*دامني داشت پر از خاطره تيره و تلخ*
*دست در دامن آن ضامن آهو مي زد*
*بليط ماندن است روي دست من*
*در اين همه مسافر حرم نبود جاي من؟!!*
*رفيق عازم سفر، فقط سلام را ببر*
*سفارش گداي حضرت رضا(ع) را ببر*
*هر چند حال و روز زمين و زمان بد است*
*يک تکه از بهشت در آغوش مشهد است*
*حتي اگر به آخر خط هم رسيده اي*
*آنجا براي عشق شروعي مجدد است*
*دل من گم شد،اگر پيدا شد*
*بسپاريدش امانات رضا(ع)*
*و اگر از تپش افتاد دلم*
*ببريدش به ملاقات رضا(ع)*
*از رضا(ع) خواسته ام تا شايد*
*بگذارد که غلامش بشوم*
*همه گفتند محال است ولي*
*دلخوشم من به محالات رضا(ع)*
*باشد که سلامم به امامم برسانی*
*یک قطره از آن جام هم به ما بچشانی*
*در زاویه تابش طوفان زیارت*
* دریای مرا هم به تلاطم بکشانی*